Wystawy muzealne są zwykle planowane wokół bardzo widocznego podejścia wizualnego, które nie uwzględnia akustycznego wymiaru mediacji. Jednak z czasem muzea zrozumiały nieuniknione znaczenie wielozmysłowych doświadczeń, które łączą elementy słuchowe, wizualne i dotykowe podczas wizyty. W związku z tym wykorzystanie dźwięku w mediacji muzealnej staje się coraz bardziej powszechne. Rzeczywiście, dźwięk może być bardzo potężnym elementem wystawy. Może nadać jej strukturę w bardzo subtelny sposób, a także dodać warstwę znaczenia do wizyty, zarówno w dosłownym, jak i abstrakcyjnym rozumieniu. Włączając pejzaże dźwiękowe, narracje i interaktywne przewodniki słuchowe, muzea mogą tworzyć wciągające podróże, które zaspokajają potrzeby różnych odbiorców, w tym osób z wadami wzroku.
Ścieżka dźwiękowa to narzędzie mediacyjne, które zostało wykorzystane do zaprojektowania unikalnych doświadczeń, które prowadzą odwiedzających przez eksponaty muzealne lub przestrzenie kulturowe. Łączy w sobie narrację, efekty dźwiękowe i muzykę, aby zapewnić tematyczne opowiadanie historii. Oto najważniejsze cechy ścieżek dźwiękowych:
- Nawigacja z przewodnikiem: ścieżki dźwiękowe prowadzą odwiedzających przez wcześniej zdefiniowaną trasę, zapewniając wskazówki dźwiękowe.
- Opowiadanie tematyczne: często zawiera element narracyjny, łącząc zawartość różnych eksponatów w jednolite doświadczenie. Strategie opowiadania historii mogą oferować jeszcze bardziej wciągające wrażenia, takie jak „wywiady” z postaciami historycznymi, a nawet fikcyjne narracje, które przeplatają się z prawdziwymi faktami lub wydarzeniami historycznymi.
- Spersonalizowana interakcja: nowoczesne ścieżki dźwiękowe mogą dostosowywać się do preferencji odwiedzających, oferując różne trasy, języki lub głębię treści.
- Zwiększona dostępność: zapewniając bogate opisy dźwiękowe, ścieżki dźwiękowe sprawiają, że eksponaty są bardziej dostępne dla odwiedzających z wadami wzroku lub innymi potrzebami w zakresie dostępności.
Oto 3 przykłady, które mogą dać wyobrażenie o tym, jak ścieżki dźwiękowe są wykorzystywane jako integracyjne narzędzie mediacji na miejscu:
- Projekt Sonic Futures w National Science Media Museum w Bradford:
Celem tego projektu było zbadanie innowacyjnych metod angażowania publiczności w dźwięk poprzez integrację pejzaży dźwiękowych z eksponatami. Odwiedzający mogli posłuchać odtworzonych środowisk, takich jak dźwięki wczesnego kina lub mediów nadawczych, co wzbogaciło ich zrozumienie kontekstów historycznych stojących za eksponatami.
Więcej informacji o projekcie Sonic Futures
- Musée de la Musique, Paryż (Muzeum Muzyki w Paryżu):
Muzeum opracowało podejście oparte na dźwięku, aby wzbogacić swoją ekspozycję instrumentów muzycznych. Zwiedzający mogli usłyszeć instrumenty w akcji dzięki wyselekcjonowanym ścieżkom dźwiękowym, tworząc dynamiczne połączenie między ekspozycją wizualną a wrażeniami słuchowymi.
Przeczytaj artykuł „Dźwięk muzeów: Muzyka i cisza na wystawach muzycznych”
- Muzea w całej Lombardii:
Muzea w całej Lombardii przyjęły ścieżki dźwiękowe, aby promować zasadę „Dostępu dla wszystkich”. Obejmowało to wykorzystanie dźwięku do zapewnienia kontekstu historycznego, prowadzenia zwiedzających przez eksponaty i poprawy ogólnego wrażenia.
Przykłady te podkreślają wszechstronność ścieżek dźwiękowych, od samodzielnej immersji słuchowej po interaktywne opowiadanie historii i integracyjną nawigację.